#14 'It is a pity that I'm for you just a friend'

- Posłuchaj mnie teraz uważnie, bo nie będę się powtarzać – zaczął Leo – Musiałbym mieć źle w głowie, żeby się z tobą umówić… Jakby to ująć.. Nie spotykam się z plastikami – mina Cary jest bezcenna haha hmm taka zszokowana? – Poza tym jestem już dzisiaj umówiony z kimś po lekcjach – dodał. Teraz to moja mina jest bezcenna

Cara zarzuciła włosami, udając obrażoną i szybko odeszła, a za nią Jason.

Leo odwrócił się i poszedł w kierunku Sali. Kiedy się otrząsnęłam, dobiegłam do niego i zapytałam

- Z kim jesteś umówiony??

- Z tobą. Nie chciałabyś pójść ze mną na spacer? – Moje oczy są teraz wielkości pięciozłotówek. Leo zaśmiał się pod nosem, zapewne bo zauważył mój wyraz twarzy.

- yy… no czemu nie – uśmiechnęłam się – Ale ją spławiłeś – zmieniłam temat – jej mina hahaha – zaczęłam się śmiać

- Noo, pewnie sobie myśli, że mnie jeszcze zdobędzie, nie ma takiej opcji – śmialiśmy się jeszcze przez kilka minut

Doszliśmy do sali, weszliśmy i zajęliśmy miejsca. Leo poszedł do swojego najlepszego kumpla z tej klasy Maxa. Zastanawiałam się chwile, do kogo się przysiąść i zauważyłam, że przed chłopakami siedzi sama Olivia. Podeszłam do niej.

- Hejka, mogę się z tobą usiąść?

- O hej, jasne siadaj – uśmiechnęła się serdecznie, na co odpowiedziałam tym samym.

Cała lekcja i wszystkie następne minęły nam świetnie. Siedziałam na wszystkich z Olivia. Rozmawiałyśmy i poznawałyśmy się lepiej. Czuję, że będziemy się wspaniale razem dogadywać.

Ostatni dzwonek wyznaczył koniec lekcji. Czas na spotkanie z Leo. Zebrałam swoje rzeczy i wyszłam przed szkołę. Już tam czekał. Poszłam w jego kierunku.

Zauważyłam Carę, więc przyspieszyłam kroku, a kiedy już byłam blisko to przytuliłam go.

- Tak się stęskniłaś, przecież dopiero co się widzieliśmy na lekcjach – zaśmiał się, a ja wtedy kiwnęłam głową w stronę ‘barbie’ – aa już rozumiem.. to co, idziemy?

- Tak – uśmiechnęłam się.

Ten cały dzień jest pełen uśmiechu.

Leo chwycił mnie za rękę i pociągnął w stronę parku. Kiedy tam dotarliśmy, usiedliśmy na pierwszej lepszej ławce i zaczęliśmy gadać o wszystkim i o niczym. Trochę się przy tym wygłupialiśmy.

Niestety nie było nam dane dłużej tak siedzieć, ponieważ ktoś postanowił nam przerwać.

- No cześć!!

NO NIE ZNOWU ONA??!

- Czego chcesz? – spytałam

- Leoś myślałam, że skoro mnie odrzuciłeś, to chociaż dla kogoś lepszego niż ona – zupełnie zignorowała moje pytanie

- Wiesz jest moją przyjaciółką i jak na razie oprócz Charliego lepszej osoby nie znam – odpowiedział jej

‘Szkoda, że jestem dla ciebie tylko przyjaciółką’ – pomyślałam – Boże o czym ja myślę?! – zganiłam się w myślach

- Może ja was zostawię samych na chwilę – wstałam z ławki

- Nie musisz.. – zaczął Leo

- Idź, idź my tu sobie posiedzimy – popchnęła mnie delikatnie i usiadła obok Leo

Odeszłam kawałek dalej i usiadłam na jakiejś innej ławce, niestety ich przysłaniało mi drzewo. No cóż… W sumie to Cara jest ładniejsza ode mnie, po co Leo ją zbywa? Ja jestem tylko przyjaciółką… Widać, że ona mu się podoba. A ja sobie nadzieje robię. W końcu jej ulegnie..

Dobra może już wrócę do nich.

Byłam już prawie za drzewem i wtedy ich zobaczyłam. Nie mogę uwierzyć własnym oczom. Całują się…

Nie mogę na to patrzeć. Poczułam ścieki łez płynące po moich policzkach. Odwróciłam się i pobiegłam na autobus.

~ Leondre ~

Siedzieliśmy i gadaliśmy sobie z Adą w parku, kiedy nagle przyszła ta Lalka. Jak ona miała? A tak Cara.

- No cześć!!

- Czego chcesz? – spytała Ada.

- Leoś myślałam, że skoro mnie odrzuciłeś, to chociaż dla kogoś lepszego niż ona – zupełnie zignorowała jej pytanie

- Wiesz jest moją przyjaciółką i jak na razie oprócz Charliego lepszej osoby nie znam – odpowiedziałem jej

Ada zaczęła się nad czymś zastanawiać, chyba źle dobrałem słowa.

- Może ja was zostawię samych na chwilę – Ada wstała z ławki

- Nie musisz.. – powiedziałem, ale Cara mi weszła w słowo

- Idź, idź my tu sobie posiedzimy – popchnęła ją delikatnie i usiadła obok mnie

Moja przyjaciółka odeszła za drzewo, tak, że zniknęła mi z pola widzenia. A Cara zaczęła się do mnie zbliżać.

- Ej nie pozwalasz sobie na za dużo?! – podniosłem na nią głos

- Spokojnie kotku – uśmiechnęła się uwodzicielsko

- No to co chcesz ode mnie? – spytałem, ponieważ bardzo mnie zaczęło irytować jej towarzystwo

Popatrzyła przez chwilę za mnie (siedzę tyłem do drzewa) i wróciła do moich oczu.

- Mam propozycję… Pocałujesz mnie tu i teraz…

- Chyba śnisz – przerwałem jej

- Poczekaj nie skończyłam… i zostawię ciebie i Adę w spokoju raz na zawsze

To w sumie dobry układ. Przynajmniej będę mieć jako taką pewność, że nie skrzywdzi więcej Ady.

- Umowa stoi – podałem jej rękę

Uścisnęła ją i po chwili przykleiła się do mnie.

- Dość – oderwałem ją od siebie

- No okeej, niech Ci będzie – zachichotała – Podobało mi się, ale twojej przyjaciółce chyba nie – wstała i poprawiła się

Zbladłem. Jeśli Ada to widziała, to już koniec. Nie mam u niej szans. Cholera Devries, wszystko umiesz spieprzyć.

- Byee – powiedziała Cara i uśmiechnęła się zwycięsko, zapewne widząc moją minę

Po czym odeszła jak gdyby nigdy nic…

-------------------------------------------------------------------------------

Wielki powrót!

A przynajmniej tak myślę heh

Co tam u was? Dawno mnie tu nie było, a tyle się stało 

np. wybiło 2k wyświetleń :D

Znalazłam takie coś co macie powyżej napisane xd

Może się wam spodoba taki kolejny rozdział? 

Mam nadzieję, że nie będę więcej robić takich długich przerw i że dobrze będzie mi się to pisać, aż do końca ^^

Ważna jest też motywacja z waszej strony :3

Dawajcie o sobie znać w komentarzach ;*

Może uda mi się coś dla was przygotować w przyszłym tygodniu, ale nic nie obiecuję ♥

~ Juliik xx  

(tutaj będę się dalej tak podpisywać^^)